Zes nummers, achttien minuten. Meer hebben de vier heren van The Superbees niet nodig om ons eens goed door de garagerockmolen te draaien. Deze ep is de opvolger voor hun enige album High Volume, dat al dateert van 2002. We kunnen de band zeker niet beschuldigen van overproductie. In het jaar dat ze na vier jaar ploeteren eindelijk een album maakten, gaven ze er ook nog eens meteen de brui aan. Toch trad de band nog nu en dan op, vooral rond en in Los Angeles. En nu is er dus een opvolger, die net zo klinkt als hun debuut. Lekker wegluisterende garage en punkrock zonder veel franjes maar wel zeer goed gemaakt. Zet ze net als een paar jaar geleden in het rijtje The Hives, Thee Hypnotics alsook oude glories The Rolling Stones en MC 5. Op hun debuut speelde trouwens Skip Winkle van MC 5 (en ook Bob Seger) een deuntje meer, net als Sonny Vincent. Het verwondert dan ook niet dat Top Of The Rocks allerminst vernieuwt, maar rockt met de goedkeuring van de groten uit het genre. En ook met de onze. De plaat duurt namelijk niet lang genoeg om de verveling te laten toeslaan. Zes gebalde songs, meer hoeft dat soms niet te zijn.