Belgisch multimedia-artiest Hantrax schuwt duisterheid in zijn muziek niet, maar zelden klonk hij zo onheilspellend als op ‘Ticker Tape Parade’. Om een idee te krijgen van deze enigszins nieuwe richting in zijn werk hoef je niet verder te luisteren dan het gelijknamige openingsnummer. Een neerslachtige synthesizer opent het album, gevolgd door een dreunende beat die met zijn onregelmatige drums en stotterende bas duidelijk door footwork is geïnspireerd. De inspiratie gaat verder als Hantrax een gearpeggieerde synthesizer over de beat legt die associaties oproept met ‘Ghost’ van Paisley Parks, een van de betere Japanse footworkalbums tot nu toe. ‘Ticker Tape Parade’ is geen rechtlijnig footworkalbum, maar Hantrax deelt wel dezelfde alles-kan-mentaliteit met Paisley Parks als het om samplen gaat. Op speelse wijze combineert hij duistere footwork met acid-techno, zang, onherkenbare stemmen, ruis en andere herrie. Als alles tegelijkertijd klikt en kraakt, krijgt de titel van dit album echt kracht. Het voelt alsof Hantrax al zijn samples in een machine heeft gestopt die de boel goed door elkaar schudt. Al zou dat te weinig eer voor de artiest zelf zijn, die op meesterlijke wijze zijn samples manipuleert. Neem de in het midden geplaatste ‘Double Dealing’ waarin een naar beneden gestemde rapstem met een opbouwende drumbeat naar een climax lijkt toe te werken. Hantrax gooit het roer om als alles net lijkt los te breken. Hij laat een korte stilte vallen die wordt gevolgd door een maniakale lach. Over die lach sluipt weer een donkere melodie, maar die moet het ook weer ontgelden voor respectievelijk een abstract stukje hiphop, meer overbewerkte vocals en een soepel piano-arrangement. ‘Double Dealing’ verraadt hoe speels Hantrax echt is: na de barrage van muziek eindigt hij met het geluidje dat speelt als een msn-berichtje binnenkomt. Details als deze maken van ‘Ticker Tape Parade’ een onvoorspelbare en zelfs ontzettend grappige plaat, ondanks al zijn duisterheid.