Geen band had ooit zo’n merkwaardige en gewoonweg foute naam. Fire Records, dat zich de voorbije jaren gespecialiseerd heeft in reissues van onder meer Spaceman 3, Pere Ubu en de geniale Rainer Ptacek, heeft zich intussen ook op de omvangrijke catalogus van The Jazz Butcher geworpen.
Enkele maanden nadat de vier vroegste albums van de band in de box ‘The Wasted Years’ gestoken werden, is het nu de beurt aan de vier eerste albums die de band tussen 1988 en 1991 uitbracht bij Creation, op dat ogenblik een van de meest toonaangevende labels van de rock-‘n-roll. Bijna drie decennia later zal het voor jongere luisteraars niet zo evident zijn om te begrijpen waarom. Deze verzameling mist de kleurrijk-amateuristische charme die de vroege incarnatie van de band in overvloed had, en laat een vrij gepolijst geluid horen binnen traditioneel klinkende gitaarpopsongs.
Kan wel zijn, maar XTC behoort natuurlijk ook nog altijd tot het beste dat de Europese pop ooit voortbracht. Het genereuze pakket laat vooral horen dat bandleider Pat Fish een oor had voor knappe melodieën en een talent voor rake observaties. De arrangementen waren soms net zo gesofisticeerd als die van, pakweg, The Style Council, The Blue Aeroplanes en The Chills, maar zeker op de vroegere albums dook soms ook een gespannen energie op die eerder herinnerde aan The Feelies, Hoodoo Gurus en de vroegere XTC, terwijl de meer pastoraal getinte, latere sound van die laatste band hier ook aangeraakt wordt. Misschien was er enkel nog een opvallende hit voor nodig om de band wat meer weerklank te geven en er een Britse R.E.M. van te maken.
Geen revolutionair sleutelmoment in de rockgeschiedenis, wel een terecht eerherstel voor een wat vergeten band.