Even, begin jaren 1990, kende metal een significante innovatie, namelijk industrial metal. De combinatie van spijkerharde gitaren, drummachines en futuristische elektronica wist een brug te slaan tussen progressieve metalheads enerzijds en liefhebbers van dirigistische elektronica anderzijds. Dat leverde twee essentiële genre-ikonen op: Godflesh en Ministry. Het industrial metalkamp kan in wezen worden opgedeeld in twee groepen. Er waren metalbands die hun geluid wilden verbreden en uitdiepen met elektronica; en er waren elektronische bands die metalriffs integreerden in hun sound. Een treffend voorbeeld van de eerste stroming is Fear Is The Mindkiller uit 1993 waarop Fear Factory de studiohulp inriep van Front Line Assembly. De band zou nadien nooit meer hetzelfde klinken en leverde met Demanufacture twee jaar later een mijlpaal af in het genre. Relevante voorbeelden van het andere kamp zijn Front Line Assembly en Die Krupps.
Het Noorse Red Harvest, dat volgend jaar twintig jaar bestaat, behoort tot de eerste categorie, maar is er pas met hun zevende album The Red Line Archives in geslaagd om hun desolate industriële metal radicaal uit te puren. Zoals de titel verduidelijkt, grijpt de cd terug naar de eigen archieven met de albums Internal Punishment Programs (2004), Sick Transit Gloria Mundi (02), New Rage World Music (01) en Cold Dark Matter (00) als voornaamste bron. Toch is het geen traditionele compilatie geworden, want meer dan de helft van de nummers werd geremixed of opnieuw opgenomen. Dat maakt van The Red Line Archives een volwaardig album en een onverwachte instant klassieker in een haast vergeten metalvariant.
Ook uit Noorwegen is Trinacria, dat drie leden van Enslaved in de rangen telt. De toon is dan uiteraard snel gezet: ook deze band staat met beide benen stevig in de Noorse infernale metaltraditie. Bij momenten is het (noisy, lo-fi) gitaargeluid uitermate schatplichtig aan de typische sound van weleer. Mayhem of Emperor en natuurlijk ook Enslaved zijn dan nooit ver weg, maar over het algemeen domineert een uitgesproken experimentele aanpak. Onder meer door het gebruik van elektronica en tragere passages sijpelt tegelijkertijd ook atmosferishe doom door de donkere kieren en betrappen we het septet nu en dan zelfs er op goed te hebben geluisterd naar Neurosis, de death industrial/noise van MZ.412, Godflesh en het repetitieve van Sunn0))). Travel Now Journey Infinitely is met andere woorden zelfs naar hedendaagse black metalnormen een behoorlijk avontuurlijk en daardoor origineel album te noemen.