The Novella Reservoir

Novembers Doom is een Amerikaanse band die reeds actief is sinds 1989 en pas toe is aan zijn zesde volledige album. Veel haast hebben de heren niet, en dat is ook aan hun muziek te merken. Tot aan voorganger ‘The Pale Haunt Departure’ (2005) produceerde de band redelijk gewone doom maar sinds die plaat veranderde Novembers Doom licht van koers en kozen de heren voor een agressievere en snellere sound, met hier en daar wat koortjes. Opperhoofd Paul Kuhr wisselt diepe grunts af met cleane zang en het mag een wonder heten in dit genre, maar de man kan niet alleen echt zingen, het stoort binnen het geheel van de melancholische sound ook nergens dat hij de grunt grotendeels achterwege laat. Het geluid verschuift van doom naar death metal van het meest trieste soort. Het afsluitende ‘Leaving This’ bijvoorbeeld zou je kunnen catalogeren als tristesse-metal, een ingetogen stuk doom dat getuigt van ware klasse. Dat Kuhr een gevoelig mens is bewijst hij met de ode aan zijn dochtertje ‘Twilight Innocence’, een bombastisch folkliedje over grote gevoelens en kleine mensjes. Metal met een oog voor kinderen. Rond deze ballade, zowat halfweg de cd, zitten een paar ferm vette nummers, met logge bassen en snel gitaarwerk, die agressief en melancholisch tegelijk zijn. Novembers Doom gaat bij elke plaat een stap vooruit, en dat doen ze ook nu weer. Een van de volgende platen, pakweg binnen een jaar of vijf (aan hun tempo toch) leveren ze ongetwijfeld een knaller van formaat af. ‘The Novella Reservoir’ is dat nog net niet.

tekst:
Patrick Bruneel
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!