Het oorspronkelijk volledig Italiaanse trio Zu houdt van afwisseling en verrassingen. Op Trost verschijnen relatief kort na elkaar twee nieuwe platen, die als hemel en aarde van elkaar verschillen. Sinds 1999 brengt het trio onafgebroken platen uit, en werd er samengewerkt met bijvoorbeeld Mike Paton, Eugene Chadbourne, Fred Lonberg-Holm en Ken Vandermark. Een eigenwijze benadering van jazz lag aan de grondslag, al durft Zu steevast de geijkte paden te verlaten en andere genres binnen te smokkelen. Sinds 2010 heeft drummer Jacopo Battaglia het nest verlaten en lag de band een beetje op apegapen. Tot Luca T. Mai (sax) en Massimo Pupillo (bas) drummer Gabe Serbian (The Locust) konden inlijven. Een nieuw elan en een uitstekende drummer brachten ons reeds de mini ‘Goodnight Civilization’, waarop onder meer een Residents-cover, ingeblikt met de hulp van Barney Greenway (Napalm Death). Hun recente passages lieten een overdonderd trio horen dat een indrukwekkende muur van geluid neerzetten, waarin jazz wel heel ver weg was. Onderhavige net verschenen plaat werd opgenomen in 2009, waar Pupillo met gitaren aan de slag ging, en de drie ook met elektronica prutsten tot ze de basis hadden gelegd waarop Eugene S. Robinson (Oxbow) verder kon. Hij brengt met zijn zeer herkenbare stem diep ondergronds woelende teksten, wat een plaat vol voodooblues oplevert die weer helemaal anders klinkt dan wat Zu tot nu toe heeft gemaakt en uitgebracht. De drie Italianen voelden perfect aan dat de geknipte figuur om hun experiment van tekst te voorzien die imposante zwarte worstelaar, die vecht met zijn innerlijke demonen, was. En inderdaad, Robinson is sindsdien actiever dan ooit in zijn vele gastbijdragen bij artiesten van divers pluimage. ‘The Left Hand Path’ is een duister pareltje dat diep graaft in het onbewuste.