Steve Beyerink lijkt ons een getormenteerde ziel. Dat leiden we toch af uit The Hill, het intussen derde album van zijn band Miss Autopsy. Maar wij zijn wel fan van mensen met een hoekje af, en na een eerste luisterbeurt komt dit album dan ook als een mokerslag aan. Openingssong the Doctor opent koel, en lijkt meer op spoken word, begeleid door een heel minimaal pianospel. Vorig jaar bracht BARR ook zon album uit, nog steeds één van onze favorieten van 2007, en ook dit nummer zou daar perfect op thuishoren. De nummers lijken gemaakt te zijn in een periode van eenzame opsluiting en doen licht claustrofobisch aan. Andere invloeden die we menen te horen zijn Daniel Johnston in zijn meest psychotische periode (het album 1990), een uitgeklede Sonic Youth (Telephone Song) en de eerder genoemde Barr. Ook tekstueel legt Beyerink al zijn angsten en verlangen neer. Soms doen die wat pathetisch aan, maar de weltschmerztiener in ons vindt dit toch nog steeds geweldig. Een van de betere ontdekkingen van dit jaar.