Het Planet Mu-label komt met drie uiteenlopende nieuwe releases.
Drew Lustman alias FaltyDL bracht zijn eerste twee albums al op dit label uit, waarna hij naar NinjaTune verkaste. Nu brengt hij opnieuw een album bij Planet Mu uit, zij het onder zijn eigen naam. In zijn altijd verzorgde en smaakvolle producties klonken altijd al breakbeats en andere jaren 1990-geluiden door, maar ‘The Crystal Cowboy’ยย is helemaal gedrenkt in deze periode. Albumopeners ‘ยยWatch a Man Die’ยย en ‘ยยTime Machine’ยย (!) doen denken aan Marc Mac en Dego (Tek 9, 4 Hero) in hun hoogtijdagen, ‘ยยAngel Flash’ยย had niet misstaan op een Urban Tribe-album en met ‘ยยGreen Technique’ยย steekt Lustmanย labelbaas Mike Paradinas (ฮผ-Ziq) naar de kroon. Eigenlijk wordt alleen in ‘Onyx’ยย, met rapper Le1f, de illusie van een alsnog uitgegeven twintig jaar oud meesterwerk doorbroken.
Ook ‘ยยExcerpts’ยย van John T. Gast is niet vrij van nostalgie. Hoewel het album opent met enkele post-dubstep-achtige tracks, klinken in de tweede helft van het album allerlei klassiekers door: ‘ยยCeremony’ยย roept bijvoorbeeld het eerste album van This Mortal Coil in herinnering en ‘ยยWhite Noise’ยย ademt de sfeer van DJ Shadows ‘Endtroducing’ยย; ‘ยยClaim your Limbs’ยย is duistere techno, zoals die rond 1991 in Detroit werd gemaakt. ‘ยยExcerpts’ยย doet zijn titel eer aan: het is een bric-ร -brac aan stijloefeningen. Helaas halen ook enkele op zichzelf niet onaardige ambientstukken de vaart uit dit album.
Jlin wil met haar album ‘ยยDark Energy’ยย juist nieuwe wegen inslaan. Ze is een exponent van de Footwork-scene uit Chicago. Mede door een reeks releases op Planet Mu (o.a. de compilatie ‘ยยBangs & Works’ยย en werk van Machinedrum) en later ook Hyperdub (o.a. van DJ Rashad) waaide het Footwork- of Juke-genre over naar Europa. Het is een nerveuze mix van techno, breakbeat en dubstep, gemaakt met klassieke drummachines, vaak gelardeerd met samples. Van dat laatste wilde Jlin af: zij wilde een “ยยeigen geluid”ยย. Misschien verdient de plaat een betere recensent, maar ondergetekende kreeg vooral hoofdpijn van dit eigen geluid. Het is dan ook waarschijnlijk niet de bedoeling om deze plaat te consumeren zonder drugs en thuis in de luie stoel. Het totaal ontbreken van melodieรซn geeft de tracks de bedoelde “ยยdonkere energie”ยย. De gortdroge productie slaat de spijker net iets te letterlijk op zijn kop. Gek, maar opeens verlang ik heel diep naar de nostalgie van Drew Lustman en John T. Gast.
