Voor de hoes van zijn nieuwste plaat bewerkte Mr. Oizo een bestaande albumcover van Beethoven met Tippex. Dat is kenmerkend voor het speelse karakter van âThe Churchâ waarop deze Fransman tien korte, jolige nummertjes samenbrengt die samen net een half uur duren. Quentin Dupieux ruilde enkele Jaren geleden Parijs in voor het zonnige Los Angeles en brengt âThe Churchâ uit op Brainfeeder, het label van Flying Lotus. De diepgang die de meeste platen van dat label kenmerkt, is jammer genoeg ver te zoeken. Dupieux vertrekt vanuit het vrij platte Franse electrogeluid van Ed Banger, dat hij licht actualiseert. Zo bevat âBear Biscuitâ invloeden uit trapmuziek en speelt een vriend van Dupieux funkgitaar over de gesyncopeerde beats van âiSoapâ. In zijn geheel valt âThe Churchâ te licht uit. Het doet ons denken aan een verkleedpartijtje: leuk voor eventjes, maar het steekt snel tegen. Voor de video van âHamâ haalde Dupieux zijn trouwe metgezel Flat Eric nog eens van onder het stof. Maar misschien is het voor de pop, net als voor zijn baasje, stilaan tijd voor een welverdiend pensioen?