Het Haarlemse drietal 13 Curves houdt van een stevige aanpak. Vanaf seconde één beukt het er lekker in met een stonerrock groove die langzaam uitwaaiert naar trancy krautrockriffs en harde gitaarmuren die we zo goed kennen van Mogwai. Anders dan bij datzelfde Mogwai begint 13 Curves hun nummers als rockliedjes, geen tergend langzame opbouw naar bombastische climaxen maar robuuste openingen met zanglijnen en hoekige gitaarmelodieën. Invloeden uit zowel de postrockniche waar Mogwai vertoeft als de experimentele electrorock van Trans Am en de gelaagde eclectische Motorpsycho-rock smeedden deze ep tot een gevarieerd geheel. De zang mag iets meer op de achtergrond, op Overkill klinken ze teveel als een At The Drive In-rip off met een sterke Nederlandse tongval. De instrumentale nummers overtuigen echter. 13 Curves is op zijn best als het zich helemaal overgeeft aan de intensiteit van hun instrumenten.