Doldrums kwam voor het eerst in de aandacht met een remix die hij maakte van het nummer ‘Chase The Tear’ van Portishead. Dat nummer verscheen als voorloper van het album van Portishead dat al sinds 2010 wordt aangekondigd. Goeie start van een mooie carrière zou je dan denken. De man achter Doldrums is Airick Woodhead uit Montreal. In die Canadese stad is hij actief in het milieu dat ook al Grimes en Majical Cloudz voortbracht. Elektronische popsongs met hier en daar een heel vuil randje. Ook op deze plaat, waarvan de titel is ontleed aan schrijver Henry Miller, gaat Woodhead aan de slag met een boel elektronische samples. Daarmee construeert hij een eigen wereld die vaak donker is, op het occasionele straaltje licht na. Hoogtpunt is het donkere ‘Video Hostage’. Vooral de donkere intro en wobbelende beat die op de achtergrond door het nummer loopt kunnen ons bekoren. Hier en daar krijgen we nog kleine porties van zijn muzikale talent horen, zoals in ‘Funeral For Lightning’ of ‘Loops’. Op andere momenten is het echter allemaal te vlak om te bekoren. ‘My Friend Simjen’ of ‘Industry City’ zijn gewoon mislukte pogingen om een post-industrial geluid te imiteren. De albumtitel klopt eigenlijk wel. Dit is een gekoelde nachtmerrie, geen koortsige, angstaanjagende droom.