De vraag of (funky) house al dan niet dood is – na de boom van rond de eeuwwisseling gewurgd door een overvloed aan platte troep, muzakcompilaties en A&R managers van grote labels met dollars in de ogen –, blijkt in België nog steeds irrelevant. Er is een behoorlijke scene met participerende clubs en (jonge) promotoren, met internationale gasten die graag het land aandoen, met nieuw deejaytalent bij de vleet en met een oudere garde die enthousiast aan de kar blijft trekken. Tot die laatste categorie behoort onmiskenbaar het producersduo Swirl People. Dimitri Dewever en deejay Raoul Belmans kiezen niet voor een queeste richting vernieuwing persé, maar opteren voor een evolutie binnen hun eigen, vertrouwde stijl. En dat lukt op dit derde album naar behoren: na jaren actief te zijn binnen dit afgebakende genre en met talloze ep’s op hun naam geschreven te hebben, is het geluid Swirl People herkenbaar geworden maar daarbij ook ongekend fris gebleven. Bovendien lukt het de Leuvenaars net als bij hun voorgaande albums om ‘Swirl It Up’ coherent en aangenaam luisterbaar te houden, eerder dan brokken dansvloermateriaal af te leveren. Bij hen is de oplossing voor het probleem van veel producers die aan een langspeler beginnen vrij simpel maar tot in de puntjes uitgewerkt: maak van de clubversies ingekorte, aangenaam luisterbare edits en pas deze netjes in de traditionele flow van een album. Zo werd een clubkraker als ‘When I Think Of You’ – de 12inch was haast een all star package, met zang van Dj Heather en een boompty remix van Derrick Carter – omgebouwd tot een radiovriendelijk nummer dat een poos niet weg te branden was van een aantal zenders. De overige gasten die knappe zangpartijen leverden, zijn toevallige maar met zorg geselecteerde passanten zoals bijvoorbeeld Ingrid Hakanson, die van ‘Luscious’ een track maakt die zijn titel verdient. Dit laatste gegeven maakt dat livesets van Swirl People praktisch zeer moeilijk worden. Komt daar bij dat de jongens bijzonder kritisch zijn, kwaliteit bij hen voorop staat en zij zoiets dus niet licht opvatten om op die manier snel en makkelijk succes te oogsten. Er mag bij de Swirl Peepz ook al eens gelachen worden, zoals ‘To The Restaurant’ en ‘Ride The Pony’ aantonen. Vermeldenswaard is verder nog ‘Wotcha Gonna Do’, een ware klassieker die van verse raps werd voorzien door TLP – hetgeen nog blijkt te werken ook. Toch bekoren tracks als ‘The Greatest Time’ en ‘Play Along’ ons het meest, maar wij waren dan ook al een aantal maal getuige van hun effectiviteit in een clubomgeving, waar ze olie op het vuur gooiden bij een uitzinnig dansende menigte. Dat potentieel draagt ook de 12inch versie van ‘(I’ll Be A) Freak For You’ in ruime mate in zich. Vooral de remix door Miles Maeda (zie GC 75) op deze vijftigste Aromarelease laat zich opmerken door toevoeging van vettige Chicago housebeats en geluiden die rechtstreeks uit het begin jaren 1990 lijken te zijn overgepompt. Nog slechts één woord: toewijding.