Bij dit album zijn geen synthesizers gebruikt! Die waarschuwing stond nog wel eens op Queen-albums uit de jaren 1980. Want dat was toch wel het laagste van het laagste, synthesizers gebruiken waar je ook gewoon een gitaar ter hand kon nemen. Nu heeft Matmos op ‘Civil War’ zich al eens beperkt tot enkel snaarinstrumenten. Op ‘Supreme Balloon’ hebben ze het compleet anders gedaan. Er is geen microfoon aan te pas gekomen, enkel synthesizers. Omdat M.C. Schmidt en Drew Daniel dergelijke projecten altijd voortvarend aanpakken, zijn ze in bezit gekomen van de meest exclusieve modelletjes. Dus klinken ze soms als elektronicapioniers dankzij de Coupigny modulaire synthesizer en dan weer als Wendy Carlos dankzij een synthesizerbewerking van Francois Couperins ‘Les Folies Francaises’. Onder de gasten bevinden zich Marshall Allen van de Arkestra, Keith Fullerton Whitman en zelfs Terry Riley. Pièce de résistance van het album is het 24 minuten lange titelnummer dat Matmos al die tijd interessant weet te houden. Dan behoor je toch echt tot de grootheden.