Tegelijk met de tour om hun dertigjarig bestaan te vieren, brengen Einstürzende Neubauten een volgend deel in hun ‘Strategies Against Architecture’-serie uit, iets wat ze grofweg om de drie studioalbums doen. En hoewel ieder van die verzamelaars alleen maar obscuriteiten, liveopnamen en afwijkende versies bevatten, geven ze toch mooi inzicht in de verschillende stadia die de band door heeft gemaakt. Van rauwe, industriële metaalpercussie naar noise- en avant-garderock, waarna de band zich eind jaren 1990 opnieuw uitvond als makers van experimentele kunstpop. Die laatste fase valt deels gelijk met de periode die deze verzamelaar beslaat, en die stijl komt dan ook uitgebreid aan bod. Maar naast de reguliere albums maakte de band gedurende die tijd ook een sloot andere platen, waaronder de ‘Musterhaus’-serie, acht albums die aanmerkelijk experimenteler waren dan wat het gewone publiek kreeg voorgeschoteld. Ook daarvan, en van het optreden in de Berlijnse Palast der Republik samen met een koor van honderd man, zijn hier nummers opgenomen. Dat maakt deze verzamelaar avontuurlijk dan recente platen als ‘Alles Wieder Offen’ en ‘The Jewels’, maar tegelijk is het ook een allegaartje ingetogen liedjes staan naast lange experimentele stukken, en idiote experimenten als een rol ducttape die de trap af stuitert zijn lollig, maar heb je na één keer wel gehoord. Wat daarnaast voor deze plaat ook geldt en zeer waarschijnlijk voor alle die nog in het verschiet liggen is dat het allemaal erg beschaafd is. Einstürzende Neubauten anno 2010 zijn salonfähig en maken muziek die misschien risqué is in een galerie, maar niet meer thuis of op het podium. Als dat geen bezwaar is, is dit een mooie doorsnede van wat de band de afgelopen jaren produceerde, inclusief een handvol parels.