Tallesen, alias voor Cayman Johnson, mag op het label van Daniel Lopatin debuteren met een stel elektronicanummers waarbij het zalig wegdromen is. Hij is niet alleen muzikant maar tevens een visueel kunstenaar, die graag zijn thuisomgeving, de buurt rond Hudson Valley (New York), wil verklanken. De combinatie van het verwerken van indrukken uit zijn geboortestreek en die visuele ingesteldheid leidt uiteindelijk tot een aangename, lekker voortkabbelende plaat die hier en daar lichtjes op de, mogelijks tot licht dansen aan te zetten, spieren werkt. Dat gebeurt geleidelijk aan, stilletjesweg, om zowat halfweg iets ritmischer te worden waardoor het wiebelen en wobbelen iets uitbundiger mag. Op een ingetogen, niet echt merkbare manier weliswaar. Het zijn vooral de hersenspieren en de hersenspinsels die worden opgewekt, die voor een verfijnd dromerige sfeer zorgen. De basis van het merendeel van de nummers is ambient in een niet puristische vorm, waar Tallesen mee gaat spelen zoals Autechre, het grote voorbeeld van deze man, dat ook zo goed kon. Licht melodieus, lekker instrumentaal en perfect geschikt bij een parkwandeling bij valavond, alvorens de vijandige mensheid gaat profiteren van het donker. De naam Spyra moet bij elektronicaliefhebbers zeker een belletje laten rinkelen. Vijftien albums in twintig jaar moeten toch ergens hun sporen hebben nagelaten. De man staat bekend als componist van ambientmuziek en werd geboren in Eschwege, Duitsland, waarna hij de verstedelijking ging opzoeken en zowat de hele wereld heeft rondgereisd. Hij debuteerde in 1995 met ‘Homelistening Is Killing Clubs’ en zette sindsdien zijn zoektocht naar de ideale instrumentale ambientplaat in de lijn van Klaus Schulze gestaag verder, weliswaar met modernere apparatuur. En toen was voor even de inspiratie op en nam Spyra een sabbat van drie jaar, waarin stilaan de interesse voor het maken van muziek terugkwam, mee geholpen door een oude Juno 6-synthesizer die hij op de kop tikte. Het resultaat zijn zes frivole stukken die geen ambient meer zijn. Het zijn speelse composities die de mogelijkheden van zijn speeltje uitproberen en het resultaat zijn luchtige stukken volledig in de lijn van Schulze, Cluster of Jean-Michel Jarre.