Aucan, uit Brescia, Italië, debuteerde enkele jaren geleden met een plaat die nauw aanleunde bij postrock. Op dat naar zichzelf genaamde debuut experimenteerden Francesco d’Abbraccio (gitaar, keyboard), Giovanni Ferliga (gitaar, keyboard) en Dario Dassenno (drums) al met jazz en lounge waardoor hun postrock net een beetje anders klonk dan veel van hun genregenoten. Op hun nieuwe plaat, het debuut voor Kowloon Records, is van die initiële postrock maar weinig meer over. De klemtoon is op de keyboards en synthesizers komen te liggen en Aucan is bij een dansbaardere variant van indierock beland. Opener ‘Disgelo’ laat dat toch zo uitschijnen. Want elk nummer dat volgt, incorporeert meer elementen uit (donkere) techno om uiteindelijk uit te komen bij ‘Light Sequence’, wat een speedy versie is van vroege Jean-Michel Jarre. Het zat er eerder op de plaat al aan te komen. Zo zit in het korte ‘Loop Layers’ een behoorlijk commercieel klinkend motiefje, dat de aanzet vormt voor de nummers die erna komen. Behalve op eerder genoemd ‘Light Sequence’ is blijft het echte uptempo werk achterwege. In ‘Disto’ duikt plots een stem op, die stevig vervormd goed in het plaatje past, al is het een beetje te veel Daft Punk achterna om interessant te klinken. Aucan slaagt er gelukkig wel in om, mede door de relatief korte duur van de plaat (tien nummers in negenendertig minuten), net voldoende te variëren zonder de coherentie van het geheel uit het oog te verliezen. Aangenaam luisterplaatje dat nergens weet te verrassen.