Het vertrekpunt is (understatement) verschillend, maar deze op 7inch grootte verpakte cd, doet ons in meer dan één opzicht aan Crass denken. Toegegeven, Crass maakte geen black metal en deze hoes vouwt niet open tot een poster, maar we hebben het hier op de drang om los van alle conventies binnen het eigen genre te handelen en met een zwart oogpotlood zwaar buiten de lijntjes te kleuren. Er wordt wel degelijk black metal geproduceerd en vocalisten met namen als Svein Egil Hatlevik brullen de darmen uit hun lijf, maar dat is slechts het aperitief. De sound van Stagnant Waters wordt vervolgens opgeslokt door een industriële machine, binnenstebuiten gedraaid en overladen met effecten. We horen overvloedige stemvervormingen, concrete samples, piano-intermezzos, noise, messenslijperij, freaky freejazz en synthesizers. In min of meer dezelfde sfeer zitten projecten als NDE, maar je kan het totaalgeluid evengoed linken aan Naked City of schreeuwlelijkerds uit de Japanse school, genre Dissecting Table. Deze Frans/Noorse samenwerking is dus een moeilijke plaat in elk genre, maar diegenen onder jullie die de moeite nemen, zullen even voldaan als leeggebloed achterblijven.