Basklarinetfestival Banner
Geluid

S/t

Essentiรซle retrospectieve en daardoor de geknipte introductie voor wie nog nooit gehoord of niets in huis heeft van deze Australische sirene met de onwezenlijke stem. Ze begon haar carriรจre als creatieve helft van het stilistisch ongrijpbare Dead Can Dance, maar in tegenstelling tot haar toenmalige partner Brendan Perry heeft Gerrard na en naast Dead Can Dance een volwaardige carriรจre uitgebouwd die haar zelfs tot in de hoogste Hollywoodregionen bracht. Grote blockbusters zoals ย‘Gladiatorย’, ย‘Heatย’, ย‘Black Hawk Downย’, ย‘The Insiderย’, ย‘Whale Riderย’ of ย‘Aliย’ werden nog meer de hoogte ingestuurd door de esotherische zangpartijen van Gerrard. Aan de hand van veertien door Gerrard zelf geselecteerde hoogtepunten grasduint dit overzicht in zowat het volledige oeuvre van Dead Can Dance waarbij de nadruk evenwel ligt op de middelste en latere albums zoals ย‘Within The Realm Of A Dying Sunย’ (ย‘The Host Of Seraphimย’, ย‘Persephone (The Gathering Of Flowersย’), ย‘Aionย’ (ย‘The Promised Wombย’), ย‘Into The Labyrinthย’ (ย‘Ariadneย’, ย‘Yulunga (Spirit Dance)ย’), het livealbum ย‘Towards The Withinย’ (ย‘Sanveanย’) en de zwanenzang ย‘Spiritchaserย’ (ย‘Indusย’). Haar debuutalbum ย‘The Mirror Poolย’ uit 1995 wordt vertegenwoordigd door ย‘Swansย’, terwijl haar uitstekende samenwerking met Pieter Bourke (Soma) eer wordt betoond met ย‘Sacrificeย’ (uit ย‘Dualityย’). De resterende vijf tracks werden geplukt uit ย‘Gladiatorย’ (ย‘The Wheatย’, ย‘Elysiumย’, ย‘Now We Are Freeย’), ย‘Whale Riderย’ (ย‘Go Forwardย’) en ย‘Aliย’ (ย‘See The Sunย’). Theoretische minpunten zijn de afwezigheid van de resterende Dead Can Dance albums en haar collaboratie met Patrick Cassidy. Een midprice dubbelcd ware misschien nรณg beter geweest. Maar dat is niet meer dan detailkritiek. Ondertussen is de reรผnietour van Dead Can Dance een feit en stelt ze met ย‘The Silver Treeย’ niet alleen haar tweede officiรซle soloplaat, maar tevens de somberste uit haar carriรจre voor. Alsof er een onnoemelijk verdriet op haar schouders rust, sleept Gerrard ons, vanaf de openingsnummers ย‘Inexileย’ en ย‘Shadowhunterย’, mee in een misantropisch muzikaal labyrint. Maar schoonheid schuilt natuurlijk ook in de donkerste hoeken; net zoals romantiek vaak gepaard gaat met tristesse. Eventjes klaart de boel wat op. ย‘Spaceweaverย’ valt het nog het best te omschrijven als een fictieve samenwerking met Geir Jenssen (Biosphere) die voorzichtig opschuift richting triphop. Het is samen met ย‘Towards The Towerย’ het enige nummer dat opgesmukt wordt met zachte ritmes. Prachtalbum om van te genieten met een lichte huivering.

tekst:
Gonzo (circus)
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!