Dit is er eentje die zo obscuur is gebleven, dat alleen kenners van undergroundmuziek uit de jaren 1960 er ooit van hebben gehoord. De plaat werd eerder al in 1998 heruitgebracht, maar krijgt nu zijn definitieve versie. Behalve de tien oorspronkelijke nummers zijn drie nooit eerder verschenen tracks, opgenomen in de oefenruimte, toegevoegd aan de plaat. Daarbij is afsluiter River Deep, Mountain High best leuk om eens te horen, zeker in een hardere versie dan degene die we al kennen van Ike And Tina Turner, en ook die versie was al niet mis. Het blijft natuurlijk een niet afgewerkte opname. Als de band er echt zijn werk had van gemaakt en zijn versie in de studio op de band had gezet, was er ongetwijfeld sprake van een knaller van een cover. De overige twaalf nummers op deze behoorlijk indrukwekkende nostalgische plaat zijn allemaal van de hand van de bandleden zelf. Met vijf man waren ze, ze kwamen uit San Francisco, toentertijd het mekka van de psychedelische en experimenterende jonge muzikanten en ze hadden ook het jaar mee: 1968. Dit is trouwens de enige elpee die ze ooit maakten, dus we vinden het een verspilling van talent dat de heren niet meer psychedelische exploten hebben gemaakt. Dit is psychrock zoals die ook nu hoort te klinken. Geproduceerd door Abe Voco Kesh die ook werkte met Blue Cheer (een referentie op zich, hun klassieker Vincebus Eruptum’ slaat ook nu nog gensters) en Daughters Of Albion is dit hét voorbeeld voor een band als Comets On Fire én uiteraard Bevis Frond, wiens Nick Saloman de uitgebreide liner notes bij deze heruitgave schreef. Savage Resurrection is zijn tijd ver vooruit en weet ook nu, veertig jaar na zijn oorspronkelijke uitgave, fonkelfris. Teensletsen en bloemen zijn dan ook nergens te bespeuren. Essentiële (hedendaagse) geschiedenisles.