De Duitse band Alev is alleszins vasthoudend. Ze proberen voet aan de metal- en popgrond te krijgen sinds 2002, en dankzij enkele catchy demosongs is het hen ook gelukt. Hun eerste album verscheen in 2004 (We Live In Paradise’) en op deze tweede is duidelijk te horen dat hun vingeroefeningen resultaat hebben opgelverd. Hun songs zijn sterk, staan puur op zichzelf, en hoeven geen leentjebuur te spelen bij hun grote idolen. Hun sound creëren ze zelf wel. En het lukt. Alev is een mengeling van (goth)metal zoals Evanescence en Within Temptation, pop met weerhaakjes à la Björk en Garbage, en zelfs wat rock zoals good old Jon Bon Jovi en Bryan Adams die kunnen maken. De leadzangeres Alex Janzen houdt haar bandleden goed in toom, en het geheel ligt vlot in het gehoor. Uiterlijk lijkt ze wel een mix van Blondie en Kim Wilde, maar die stem doet dan weer eerder denken aan Tori Amos, Jewel en Robyn. De baslijn van de hand van Martin Fahrnho is een excellente tegenhanger voor Alex sterke stemtimbre. Ook Patrick Fleischer (gitaar), Saner Ariduru (gitaar en keyboard), en Niki Brockt (drums) zorgen voor een mooi evenwicht in de totaalsound. Niemand die de leiding van de songs naar zich toe trekt, maar een goed samenspel dat in aangenaam luistervoer resulteert. Het album roept voorts gelijkenissen op met bands als Leaves Eyes en Autumn, en Avril Lavigne. Alex geeft ervan langs, en hopelijk doet ze dat nog een tijdje. Eindelijk een goede zangeres in een goede band die het niet alleen van haar mooie snoetje moet hebben, maar ook genoeg haar op haar tanden heeft om haar eigen ding te doen, en zich niks aan trekt van de grote platenbonzen. Dat gevoel hebben we hier niet meer gehad sinds Robyn op MTV populair werd, ook al draait zij al een serieus lang tijdje mee in het circuit. Het album bestaat uit 10 tracks, met 1 bonus track. Als uitsmijtertje staat er nog een muziekvideo op van het nummer The Right Time, dat perfect weerspiegelt waar het Alev om te doen is.