Vijf jongens in houthakkershemden die harmonieuze liedjes zingen. Dat zijn Fleet Foxes. De band rond Robin Pecknold mengt op dit debuut de americana van Crosby, Stills, Nash And Young op briljante wijze met de vocale harmonieën van die andere legende van de jaren 1960, The Beach Boys. Die harmonieuze zang heeft bovendien op bepaalde momenten sacrale en religieuze trekjes. De soms wat ijle stem van Pecknold roept ook herinneringen op aan Jim James van My Morning Jacket. Het sacrale wordt nog versterkt door de warme instrumentatie: gitaren, banjos en alles wat ze te pakken kregen. Van alles overrompelend naar ingetogen en terug. De emotionele trip liet ons bij een eerste luisterbeurt als verstomd achter. Ondertussen zijn we talloze beurten verder en nog kunnen we ontroerd worden. Hoogtepunten, vraagt u? Daar beginnen we niet aan. Alleszins rustig aan het oppervlak, ongedurig daaronder. Vele kleine details werden pas hoorbaar na verschillende rondjes in onze cdspeler. Iets wat ook kan gezegd worden van de cover van de plaat. Het bekende schilderij van Pieter Bruegel de Oude dat verschillende spreekwoorden uit de Nederlandse taal uitbeeldt. Schitterende plaat. U moest zich al reppen naar de plaatselijke platenboer of internetwinkel natuurlijk. Als u daar toch bent, kan u direct ook de ‘Sun Giant’ ep van Fleet Foxes aanschaffen. Deze moet met een instant-klassieker als Mykonos, naast vier andere nummers, niet onderdoen voor de plaat.