Tweak Bird, dat zijn twee geflipte mannen (én broers) die een muur van geluid weten neer te zetten alsof ze met zijn tienen zijn. En neen, ze klinken niet als Lightning Bolt. Wat ze wel doen, is ons laten terugdenken aan de gloriedagen van Ween, toen ze ook nog met zijn tweeën waren, en een hardere versie van zichzelf brachten. Tweak Bird gooit namelijk net zoveel humor in hun muziek als de broertjes Dean en Gene deden, als Boognish een goeie bui had uiteraard. Ashton (drummer) en Caleb (gitaar), komen uit Illinois en verrassen ons behoorlijk met dit tien songs tellende debuut. Enerzijds klinkt Tweak Bird behoorlijk heavy; aan de andere kant hebben ze een onweerstaanbaar popgevoel, en ze weten die twee perfect met elkaar te vermengen. Al kunnen ze zich nooit lang bij de les houden, en als een nummer al iets langer durft te duren, helpen ze het zelf overhoop, spelen er mee, lachen er mee en doen gewoon hun eigen zotte ding. Luister naar de single The Sun/Ahh Ahh, een stevige riff, een aardig klinkende melodie en een erdoorheen kronkelende saxofoon, en er nog mee wegkomen ook in popland. Dat er behoorlijk wat weerhaakjes op deze plaat staan, heeft ook te maken met de productie door Deaf Nephews (Dale Crover van The Melvins en Toshi Kasai Big Business, en dus ook Melvins), die wel weg kunnen met de adoratie voor T.Rex van Tweak Bird. De songs zijn grotendeels instrumentaal, en al gebruikt de band slechts gitaar en drums, ze klinken weids, open, psychedelisch, mysterieus en experimenteel tegelijk. Eigenlijk is het eenvoudig: Tweak Bird is een vreemde band die memorabele songs weet te schrijven.