Uit Tilburg ontvingen wij ‘White River’ van het gelijknamige duo, dat gevormd wordt door Steffan de Turck en Vincent Koreman. Koreman is vooral bekend als artistiek directeur van het Incubate festival, maar is op veel meer fronten actief (zie GC#100). Hij maakte deel uit van de punkrockband Travoltas, en als Ra-X maakte hij harde techno en elektro, maar ‘White River’ is geheel andere koek. De muziek die De Turck als Staplerfahrer (zie #69) maakt, komt al iets meer in de buurt, maar op deze plaat is vooral ritme belangrijk. In de meeste nummers wordt dat opgebouwd uit loops van blikkerige percussie en iets wat klinkt als een elektronische kabassa. Naast gestaag ontwikkelende ritmepatronen komt daar soms ook een hint van een metalige melodie tevoorschijn. Soms is het effect licht hypnotisch en ritualistisch, wat gezien de verwijzingen naar muziek van Amerikaanse Indiaanse sjamanen waarschijnlijk ook de bedoeling is. Elders lijkt al het geratel veeleer afkomstig van kapotte machines en neigt het naar industrieel. Sommige rommelende loops doen denken aan een akoestische variant van het geluid dat Autechre op de kalme momenten van ‘Confield’ had. Zoals op het mooie vierde nummer, waarin over een zichzelf inhalend patroon van gerommel op staalkabels in de verte langzaam een elektronische speeldoos tevoorschijn komt. Ook brengt de plaat de minder heftige nummers op Black Dices ‘Load Blown’ in herinnering. Ik schat dat veel hier te compromisloos is om iedereen te kunnen bekoren, maar ik raad een ieder met een zwak voor ritmische experimentele muziek aan ‘White River’ te proberen. Voor het geld hoeft u het niet te laten: de cd kost welgeteld drie euro – inclusief verzending.