Alberto Boccardi is een ons tot nog toe onbekende Italiaan die een paar jaar geleden switchte van bas en drums in punkbands, naar elektronica in dienst van de ambient. In een verdere zoektocht naar nieuwe wegen maakte hij in 2012 opnamen van het klassieke koor Antonio LaMotta, en bewerkte die opnamen tot de compositie op de a-kant van deze lp. Helaas is het resultaat niet heel bijzonder. In de eerste van drie delen laat Boccardi een samenspel van drones, microgeluiden en lange loops van klassieke instrumenten laag over laag aanzwellen en een bescheiden climax met onherkenbaar vervormde geluiden beleven. Dat laatste element blijft over voor het tweede deel, waarin volgens eenzelfde formule een weefwerk van feedbackende gitaar, loops van het koor en een repeterende basnoot langzaam aanzwelt en uitmondt in alleen feedback. In de laatste minuten worden we uitgeleide gedaan door minimale, vibrato-akkoorden die geen relatie met wat vooraf ging, lijken te hebben. Australische ambientkunstenaar Lawrence English werd gevraagd hetzelfde bronmateriaal te bewerken, en zijn versie siert kant b. Die is veel mooier, omdat English kundig veel meer doet met veel minder. Gedurende een dik kwartier wisselt hij over elkaar heen schuivende loops van het hemelse koor af met passages van verwaaid omgevingsgeluid, stil ruisende drones en af en toe een verdwaald huilende noot in de verte. We zouden zelfs zweren dat het derde deel, Weathered Hymnary, een rechtstreekse ode is aan Caroline Ks weergaloze track The Happening World. Kortom, terwijl kant a ons hoegenaamd koud laat, vinden wij English composities erg fraai, en geschikt voor fans van Stephen Matieu, Simon Scott et cetera (die hopelijk ook meteen voornoemde nummer van wijlen Caroline K opsnorren, mochten ze hem niet al kennen).