Een keizerlijke Doktor Schnabel als hoesfoto is al een stap in de goede richting om deze ouwe pestlijder te plezieren. Op de loonlijst van Aderlating zien we Mories (Gnaw Their Tongues) staan, dus we maken onze wormstekige borst nat voor het soort black metal dat zondanig verminkt wordt dat er alle grenzen vervagen en we het evengoed over black ambient of, waarom niet, black noise kunnen hebben. Enkel in wat getergde stemmen uit de diepte of percussiegerommel in de verte, weerklinkt de echo van de roots van deze Nederlanders. De composities van Aderlating hebben zoveel lagen dat zelfs onze vederlichte koptelefoon op den duur zwaar begint te wegen. Gevarieerde drones en verdoofde noise krijgen het gezelschap van oncomfortabele concrete geluiden die in en uit de mix spoken. Even de ogen sluiten volstaat om naar beneden gezogen te worden in een onderwereld waar monden bloeden, dood water in kerkers sijpelt, metalen deuren dichtslaan, en een lange nagel traag aan een ijslaag krabt. Deze cd is lang niet de eerste die ons op deze manier de Hel in wil sleuren, maar Spear Of Gold And Seraphim Bone slaagt er in tegenstelling tot veel concurrenten wel in om ons een uur lang te boeien. Of om het met hun eigen woorden te zeggen: Aderlating verdient A New Plaque For Every Triumph.