Het eerste Some Bizzare verzamelalbum (1981) katapulteerde zichzelf richting legende dankzij de aanwezigheid van jonge synthesizertalenten als onder andere Blancmange, Soft Cell en Depeche Mode. Dit kunstje anno 2008 trachten over te doen, is bij voorbaat tot mislukken gedoemd. Het internet heeft immers alle releaseregels weggevaagd, en het jaren 1980 fenomeen labelsampler is op sterven na dood. Maar dat mag ons niet tegenhouden om ouderwetse sympathie te koesteren voor de laaggeprijsde manier waarop dit gecontesteerde cultlabel ons uitvoerig (vierendertig tracks) met zijn releaseschema wil laten kennismaken. De nieuwswaarde van het legioen beloftevolle onbekenden is dit keer relatief, want de wakkere Gonzolezer zal zeker al gehoord hebben van The Grid, Mothboy, Famarcia, Satanicpornocultshop of Sudden Infant (met een cover van de Cabaret Voltaire klassieker ‘Nag Nag Nag’). Kortom, zowat alle elektronische subgenres zijn vertegenwoordigd, van radiovriendelijke dansmuziek (we gunnen Misty Woods & Warboy een plaats in de betere helft van de hitparade) over electro/hiphop crossover, speelgoedelektronica en cybergrind tot geluidsexperimenten. Natuurlijk gaat onze laurierkrans naar de echte outsiders, in dit geval de Russische percussie van ZGA offshoot Figs. We denken niet dat we in 2033 retrospectief lyrisch zullen worden over deze verzamelaar, maar elke elektronicaliefhebber zal wel iets naar zijn gading vinden. Ook het artwork grijpt terug naar de Some Bizzare sampler uit 1981, maar hier geldt dezelfde regel als voor de muziek. Wat een kwarteeuw geleden gedurfd en vernieuwend was, is tegenwoordig mainstream, en daar kan zelfs een jonge SM meesteres met een voettatoeage niets aan veranderen.