Slowly Paradise

Bij de Canadese zanger/gitarist Eric Chenaux weet je nooit wat een nieuw album in petto heeft. Ja, zang en gitaar, meestal, maar de ongeremde muzikant gaat vele kanten op.

Nu weer iets met folk, jazz, blues, pop, uiteraard veel improvisatie en de hoge, breekbare, beetje neuzelige stem die altijd weer boven alles uit kringelt. Die stem biedt ook zekerheid; het is het enige ‘instrument’ waar een duidelijke lijn in zit (hoewel). De rest fladdert daar maar wat omheen. Soms is het zelfs alsof iemand eigenlijk een ander liedje zit te spelen. De gitaar lijkt aan constante ontstemming te lijden, andere vaak moeilijk te identificeren instrumenten doen zonder aanleiding opeens zomaar wat mee of haken af. Toch klopt het allemaal, en intrigeert deze bijzondere, op improvisatie gestoelde aanpak van begin tot eind. De doorsnee muziekliefhebber zal het waarschijnlijk behoorlijk op de zenuwen werken: dat gepiel en gepruts dat nergens heen lijkt te gaan en waar niet echt een lijn in te ontdekken valt.

Welkom in de schijnbaar chaotische, wondere wereld van Eric Chenaux waarin niets het lijkt te doen zoals het doorgaans doet.

tekst:
Arjan van Sorge
beeld:
Eric_Chenaux_Slowly_Paradise
geplaatst:
vr 3 jan 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!