Skullsplitter

Eric Chenaux brengt platen uit op Constellation sinds 2006 en is er aan zijn vijfde album toe. Hij is als het ware de troubadour, de balladeschrijver van het eigenwijze Canadese bedrijfje. Een gitaar, een stem en verhalen: meer heeft Chenaux niet nodig om een plaat vol te maken. Folk zouden we kunnen zeggen, ware het niet dat de man graag met zijn gitaargeluid experimenteert, een pedaaltje of effect toevoegt, om de eentonigheid te verdrijven. Zelf zijn we niet echt mee, tot aan het uitgesponnen ‘Poor Time’, dat we dan weer wel een zeer mooi stuk vinden. Het leunt meer op een drone dan op een folkdeuntje en doet ons minder denken aan een afgietsel van kleinkunst, een gevoel dat we bij de andere liedjes wel hebben. Anders Lauge Meldgaard is de man die achter nom de plume Friske Frugt schuil gaat. De Deense componist en multi-instrumentalist heeft een opvolger in elkaar geknutseld voor  ‘Dansktoppen Møder Burkina Faso I Det Himmelblå Rum Hvor Solen Bor, Suite ‘, uit 2010. De titel van zijn nieuwe is iets toegankelijker, al zouden we ook nu absoluut niet weten hoe we de titel juist horen uit te spreken. Dat is uiteraard ook het geval met de titels van de liedjes, en met de inhoud ervan. Meldgaard doet alles lekker in het Deens, wat echter wonderwel past bij de licht gestoorde, aan folk verwante stukjes die hij met zijn niet altijd te volgen logica fabriceert. Elk van de twaalf nummers is een opeenvolging van nauwkeurig in elkaar gezette miniatuurtjes. Ze zijn als een puzzel, die hij met een soms absurd aandoend gevoel voor irrationaliteit aan elkaar plakt, terwijl de instrumenten elkaar afwisselen en telkens door andere worden aangevuld. Een fluitje hier, een belletje daar. Een cimbaal -waar is die fluit nu alweer?- en dan zingt hij, weggeduwd door knisperende synthesizerklanken. Frisk Frugt maakt een soort pastorale deuntjes die een ode zijn aan de zotheid der natuur en het onlogische van ons aardse bestaan. Dat is toch wat wij van zijn gekke en tegelijk prachtig opgeroepen wereld vinden. Afsluiten doet hij met een lange drone, op zijn eigen vermaledijde wijze uiteraard. Gekker dan wat op Fonal uitkwam, en dat wil wat zeggen.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Eric_Chenaux_Skullsplitter
geplaatst:
di 7 apr 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!