Zowel de raadselachtige hoes als sommige tonen (pakweg het traag elektronisch sluiten van een enorme stalen deur), doen aan sciencefiction denken, maar de waarheid is dat we hier met een gemanipuleerd jongenskoor te maken hebben.
Steven Wilson (The Porcupine Tree) heeft hun keelklanken herwerkt tot vier indrukwekkende scapes waarin drones in alle mogelijke toonaarden het opnemen tegen niet-identificeerbare concrete geluiden. Dreigende bassen worden opwaarts getild door ijle nevelen. Wanneer we er een koptelefoon bijhalen, horen we zelfs vage stemmetjes in ons hoofd, maar dat is helaas ook het geval als we niet naar muziek luisteren.
Bass Communion vinden we op zijn best als hij de melancholische toer opgaat, en op deze gelimiteerde 10inch (vijfhonderd stuks) overtreft hij zichzelf. Zeker wanneer de koorknapen in de finale herkenbaar uit de schaduw treden, krijgt zijn muziek een buitenaards mooi karakter. Buitenaards zoals in hemels, eerder dan ruimtevaartkundig. Voor wie op goede voet met dit bijzondere project wil starten, is ‘Sisters Orgeon’ een perfect vertrekpunt. Ons onderbewustzijn blijft in dezelfde status voor de tweede samenwerking tussen Troum en Raison d’Etre, ook al vertrekken beide heren van totaal andere bronmateriaal. Alhoewel, met een geïsoleerde stam (Piraha) uit het Amazonegebied als inspiratiebron, is het nogal evident dat heel wat geluiden op deze cd oorspronkelijk door een strottenhoofd geproduceerd werden.
Uit gemakzucht zouden we de drones aan Troum kunnen toeschrijven, en de ijle ambient aan zijn Zweedse partner, maar zo eenvoudig ligt het niet. Raison d’Etre heeft al jaren geleden zijn klankenpallet uitgebreid met vervormde metaalgeluiden, en de gitaren en accordeons van Troum zijn ook perfect in staat om een sprong in het luchtledige te wagen. Bovendien werden de basisklanken van Raison d’Etre onderling uitgewisseld en bewerkt, vooraleer Troum met zijn vervormde fluiten, percussie en snaarinstrumenten op de proppen kwam.
Deze cd heeft dan ook een interessante spanningsboog: telkens wanneer we dreigen weg te glijden in een aangename volle drone, is er wel een of andere stoorzender (een rammelende staalplaat, een krakend scheepswrak, een tik met een schroevendraaier op een ijzeren tandwiel) die ons bij de les houdt. Een nog interessantere bijwerking van dit album, is dat we op de duur niet kunnen garanderen dat ons onderbewuste niets extra’s aan de gecombineerde sferen heeft toegevoegd. Die vaststelling alleen al, maakt van deze samenwerking een absolute must voor elke spirituele muziekliefhebber.