Liefhebbers van Bjork kennen Tagaq misschien van haar bijdragen aan het album ‘Medulla’. Ook werkte ze met het Kronos Quartet. Toch is Tagaq een grote onbekende die nu met haar debuutalbum ‘Sinaa’ zo’n indruk maakt, dat je zou kunnen verwachten dat artiesten als Bjork en Kronos Quartet binnen afzienbare tijd haar zullen quoten. Tagaq is de eerste die de traditionele keelzang van de Inuits voorbij de grenzen van traditionele volksmuziek brengt. Doorsnee popmuziek wordt het ook niet, noch improv of world. Tagaq is een Inuit die opgroeide met westerse (pop)muziek in Canada. Tapes van traditionele Inuit-keelzang, opgestuurd door haar moeder om heimwee te bevechten, brachten haar er toe om zich in deze bizarre zangvorm te verdiepen. Voor Tagaq geldt wat geldt voor Bjork: opgegroeid in een uithoek van de wereld kun je je makkelijker losmaken van overheersende invloeden van de westerse cultuur. Verder is het een combinatie van Tagaqs achtergrond, haar vocale experimenteerdrift en een toevallige (liefdes)ontmoeting met de Bask Filipe Ugarte, die haar introduceerde in de veelal onorthodoxe Baskische cultuur en muziek. Het resultaat is overweldigend. Zowel in de meer traditionele werkjes, als in de gewonere songs bereikt ze een ongekende uniciteit.
Uiteindelijk is er maar één mogelijkheid: kopen deze schijf en als ze in de buurt is voor een concert, direct een kaartje kopen, anders ben je te laat.