Wat betekent futurisme in het huidige danslandschap? Het is de vraag die we ons stelden toen we Shedding The Past doorkruisten. Futurisme in dansmuziek is retro, is de gloeiende ambitie hebben om de soundtrack bij het fileleed van het jaar 3021 te willen schrijven, maar is vooral respect voor het verleden. De wolk die dreigend boven Shedding The Past hangt is het donkerste uit dertig jaar Detroittechno, ragfijn verweven met onderkoelde clicks & cuts. Het is de grote verdienste van Shed, een van de sterkhouders op het Ostgutlabel, dat hij zijn referenties – Carl Craig, Juan Atkins, Stacey Pullen (tout court de hele Detroitstal) creatief gebruikt en perfect weet te vertalen naar het jaar 2008. Wat ons ook voor de man inneemt, is de constante twijfel tussen verfijnde luistertechno en zweterig dansvloermateriaal die de hele plaat lang sluimert. Nooit kiest hij voor de gemakkelijke aanpak, monotone beats en alle registers open zelfs in nummers als Falt Axe of That Beats Everything! (toch de stomper van de plaat) slaagt hij erin om voldoende tegengewicht te geven. Sheds platen zijn een constante in de deejaysets van Cassy, Radioslave en Marcel Dettmann, drie wegberijders en iconen van vandaag en morgen. Echt vlammend dansvloermateriaal is het niet, maar iedereen die de behoefte voelt om op een onchristelijk vroeg uur door een desolate, vreemde grootstad te struinen, heeft met Shedding The Past een perfecte reisgenoot.