Ooit was er Vexd, misschien wel de gruizigste onder de dubsteppioniers. Het album Degenerate (2005) en de daaropvolgende singles waren donker, hard, vuil en ze overstegen de beperkingen van het genre met invloeden uit industrial en IDM. Op het vorig jaar postuum verschenen Cloud Seed was hoorbaar dat Vexd het gebaande pad nog veel verder achter zich liet. Niet tot ieders tevredenheid de gothic dubstep van een aantal nummers had nooit uitgebracht mogen worden schreven we destijds maar feit blijft dat het een bijzondere band was. Vexd beider leden brengen nu kort na elkaar hun debuutalbum uit, en het verschil kon amper groter zijn. Roly Porters Aftertime is een mix van dreigende industriële soundscapes en dark ambient waarin geen beat meer voorkomt; Kuedo (Jamie Teasdale) zijn Severant staat vol postdubstep in Kodachrome-kleuren. De aandacht voor het detail zoals in zijn vorige platen, bijvoorbeeld het geroemde Starfox en de 12inch onder Jamie Vexd, beperkt zich nu tot nerveuze ritmes, die tussen glitch, dubstep en footwork heen en weer schieten. Daarop stapelt hij melodische en moody synthesizerlagen, op een manier die tegelijk futuristisch en naïef aan doet. Het geheel is een knappe combinatie, die we nog niet zo hoorden en die toch logisch klinkt. Referenties zijn Boards Of Canada, Oneohtrix Point Never en de Blade Runner-soundtrack (of het ‘X-Files’-thema). Alle dikke analoge synths maken het geluid ontegenzeglijk van nu, al lijkt dat geen bewuste keuze van Teasdale. Het is simpelweg waar zijn hart ligt. We kunnen ons overigens niet helemaal aan de indruk onttrekken dat het allemaal ook een ietsepietsie hol is. Mogelijk dat je, als je het ding over een jaar nog eens beschouwt, Severant als kitsch ervaart, maar voor nu is het een mooie, dromerige plaat.