De opvolger voor het debuut ยDawn Of The Proto-Manย uit 2003 van het trio Ogre gaat gehuld in een hoesje waarop een schitterende ets van gezellige mens Gustave Dorรฉ prijkt. De band vertrekt van het vertrouwde Black Sabbath-geluid (hun eerste vier platen) en gaat er zijn eigenzinnige gangetje mee. Het is en blijft klassieke doom zonder dat het trio zich aan de stereotypen van het genre houdt. ยSeven Hellsย is dan ook hoe een band die idolaat is van Sabbath vandaag de dag toch interessant en inventief kan klinken. De soloยs zijn machtig, de ritmesectie zet zijn logste poten voor en ook de zanger behoort tot de besten binnen het stoner / doomsegment. De band kiest dan ook nog eens voor lange, tranceverwekkende nummers, waarvan de zeven minuten durende opener ยDogmen (Of Planet Earth)ย meteen een goed voorbeeld is. ยSoldier Of Misfortuneย opent met helikopter en mitrailleurvuur en klinkt als een voor de eeuwigheid bestemde epische antioorlogssong. Voor ยThe Gasย gooit het trio een scheut boogierock in de mix, terwijl ยWomen On Fireย als een geslaagde jamsessie door onze oren jaagt. Om zich helemaal in de lijn van Cactus, Pentagram en Led Zeppelin te etaleren, gooien ze er in ยSperm Whaleย een drumsolo tegenaan op het niveau van ยMoby Dickย. Het kan, een drumsolo die niet tenenkrullend vervelend blijkt te zijn. ยSeven Hellsย is gewoon verplichte kost voor Roadburngangers en andere doomheads. Acid King is doorheen de jaren een referentie voor sludgy, doomy stoner geworden. Hoog tijd dus om het al een hele tijd niet meer te verkrijgen debuut opnieuw uit te brengen. Onder handen genomen door Billy Anderson, die werkte met alle grootheden binnen het genre, klinken de debuut 10inch en de debuutcd ยZoroastarย beter dan ooit. Beide platen verschenen in respectievelijk 1994 en 1995 op Sympathy For The Record Industry en kenden toen alleen in de underground wat succes. Lori S., ooit nog actief bij The Melvins, zet met haar duivelse keelgat meteen de toon voor een potje feminiene sludge waar veel mannelijke genregenoten een puntje kunnen aan zuigen. De 10inch werd toentertijd geproduceerd door Dale Crover, die op ยThe Midwayย het achtergrondkoortje verzorgt. Dat zou al referentie genoeg moeten zijn inzake de kwaliteit van deze band, die in originele bezetting deze twee magnifieke schijfjes uitbracht. Later in de carriรจre van Acid King, met als enige constante Lori zelve, was de coherentie wel eens zoek of klonken de songs te middelmatig. Op deze cd is daar nog niets van te merken. De veertien nummers hebben nog niets aan urgentie en kracht ingeboet. We danken het Japanse Leaf Hound en labelbaas Toreno voor dit mooi gebaar.
