Het zijn barre tijden voor mensen die niet van blikken dozen houden. Wij houden bijvoorbeeld helemaal niet van blikken dozen, ook al verzamelde ons moeder er. Alle kasten in de keuken stond er vol mee. We verklaren ons nader. Sinds een jaar zijn de jaren 1980 weer helemaal in, toen elke productie klonk alsof ze van tin was. Het is een geluid dat de huidige lichting muzikanten volop omarmd heeft, waardoor wij een beetje in de kou blijven staan. Noem ons oppervlakkig en geen muziekliefhebber pur sang maar wij houden nu eenmaal niet van dat steriele geluid. La Sera, het soloproject van Katy Goodman, die vooral met Vivian Girls furore heeft gemaakt de laatste jaren, heeft haar debuutalbum ‘Serra’ ook gedrenkt in golven reverb, en daar worden wij een beetje prikkelbaar van. We zijn ervan overtuigd dat als dit album op dezelfde manier zou geproduceerd zijn als de albums van She & Him, het project van Zooey Deschanel en M. Ward, wij volledig overstag zouden gegaan zijn. La Sera schrijft nummers die doen denken aan een tijd dat jongens klaarkwamen bij het zien van een blote knie. Het is doowop uit de jaren 1950, gemixt met een productie uit de new wave, terwijl iedereen weet dat het geluid dat bij dit soort albums past dat van Phil Spector is. De combinatie van tienerlijke onschuld met het nihilisme van de jaren 1980 past niet samen in onze oren. Doodjammer.