Het heeft een tijdje geduurd alvorens het Griekse Acid Baby Jesus een opvolger kon klaarstomen voor hun uitstekende debuut. We zijn twee jaar verder en de mannen hebben zich voor het schrijven van de nieuwe liedjes heel dikwijls teruggetrokken op een eiland, weg van de drukte van hun geboortegrond, Athene. Zeer veel liedjes trouwens, zodat er kon worden gekozen voor een verzameling nummers die enigszins bij elkaar horen. Het debuut stond namelijk wel bol van uitermate degelijke psychpunkliedjes, maar het leek eerder een compilatie van een aantal uitstekende singles. Deze keer mocht het net dat ietsje meer zijn, en die missie is voor de helft geslaagd. De eerste helft van de plaat blijkt liedjes te bevatten die samen horen, waarna opnieuw allerlei stijlen om voorrang vechten. Daar is de coherentie opnieuw zoek, al zijn de nummers als vanouds zeer lekker in het gehoor liggende mengvormen van psychedelica, jams, punk- en garagerock. ‘Night Of Pan’ roept Pink Floyd op ten tijde van ‘Dark Side Of The Moon’. Die sfeer hangt wel een beetje over ‘Selected Recordings’, al kiest Acid Baby Jesus frequent voor fuzzende gitaren, reverb en feedback om de liedjes wat minder gepolijst te laten klinken. Neem opener ‘Diogenes’, die rustig begint, waarna mantra-drums en freakende gitaren de boel komen verzieken tot er een psychrocker van formaat ontbolstert. En zo doet Acid Baby Jesus het nog enkele keren op dit album, om in alle rust met een countryfriemel het eigen sérieux naar de prullenmand te verwijzen. Dit is geen eenvormige psychedelische muziek, maar een band die alle uithoeken van het genre weet te verkennen en er iets fantastisch mee doet.