De wandelende, en bij momenten vooral wankele, muziekencyclopedie die we zijn kende Simian Mobile Disco vooral als het duo dat korte wereldfaam verwierf met hun vlammende remix van Justices klassieker Never Be Alone (hoe bouw ik een integrale carrière en een liveset op één enkel nummer). Hun debuutplaat Attack Decay Sustain Release was door de mazen van het net geglipt (lees ergens blijven hangen en niet tot in de kolommen van dit blad geraakt). We hadden het duo dan ook gecatalogeerd als een matige backbencher van de tweede Franse golf. Ietwat oneerbiedig blijkt nu. Het duo komt bovendien uit Manchester en maakt met twee spin-offreleases, een remixplaat en een mixplaat voor Fabric een erg goede beurt. Wat me voor het duo inneemt is de keuze van de remixers. Naast de meer evidente namen als Tigersushiboegbeeld Joakim, aanstormend talent Simon Baker (een languitgesponnen hyperkinetisch clubhit in wording, onthoud die naam), Cosmo Vitelli en Beyond The Wizard Sleeve (het alter ego van Erol Alkan), alleen actief in dezelfde leefwereld, is ook dubsteppionier Pinch aanwezig met een stevige bewerking van hun grootste clubklassieker I Believe. De meest opvallende naam in het gezelschap zijn de krautrockers van Silver Apples. Dat de cultgroep die vooral in de woelige jaren 1970 (drugs, psychedelica) zich aan een geslaagde remix waagt, deed onze wenkbrauwen fronsen. Net als de tracklist van hun voortreffelijke mixplaat. James Ford en Jas Shaw leveren een eigenzinnige selectie af die ietwat traag op gang komt, maar eenmaal op dreef als een sneltrein blijft voorrazen. Ook hier worden een trits bekende namen (Hercules And Love Affair, Smith N Hack en Green Velvet) feilloos gekoppeld aan pioniers uit de vroege elektronica. Het moet voor het eerst zijn dat freakfolklegende Moondog en Raymond Scott, een boegbeeld van de early electronics, het tot een hippe mixcompilatie schoppen. Ietwat voorspelbaar maar toch overtuigend is de finale waarin Spastik van Plastikman overvloeit in ‘Flash’ van Green Velvet en uitloopt tot Night Flights van The Walker Brothers. Helemaal niet slecht voor twee studenten biologie en filosofie.