Hauschka heeft al een hele stapel releases achter de rug met prettige en mooie, echter niet direct onmisbare of essentiële semi-klassieke pianomuziek. Toch blijft zijn werkschema tamelijk druk. Twee nummers geleden las u nog over zijn vorige plaat ‘Foreign Landscapes’, waarop hij voor het eerst flink met strijkers aan de slag ging, nu ligt ‘Salon Des Amateurs’ alweer op de mat. Maar: Volker Bertelmann heeft dit keer een concept dat deze plaat moet onderscheiden van de rest. Voor ‘Salon Des Amateurs’ liet hij zich inspireren door de techno uit de vroege jaren 1990, met name die van het Kompakt-label. Een interessant idee: met een volledig uit analoge instrumenten bestaand instrumentarium (deels bespeeld door Calexico-leden Joey Burns en John Convertino, overigens!) het klassieke technogeluid proberen te benaderen. En het moet gezegd, gedurende de eerste helft van de plaat werkt het. De composities zitten vol repetitief, scharrelend leven, het bruist en het knettert als frisse, jonge minimale muziek vers van de boer. Dan begint het zich echter langzaamaan te wreken dat de nummers allemaal wel erg veel op elkaar lijken, dat het wel erg vol is allemaal en dat er niet zo gek veel diepgang aan het geheel zit. Vrijwel ieder nummer heeft een heel simpel melodietje als basis, dat netjes harmonisch en dynamisch uitgewerkt wordt tot er niks meer uit te halen valt en dan is het weer klaar. Jammer. Misschien dat de in de bio aangekondigde remix-plaat onvermoede lagen in de muziek tevoorschijn gaat halen, maar laten we eerlijk zijn, meestal is dat niet wat remix-platen doen. Kortom, het blijft schipperen met Bertelmann: zijn muziek is prettig en mooi en erg sympathiek, maar er de oorlog mee winnen, dat zal hij niet.