We hebben in dit blad al de lof gestoken van The Heliocentrics, de band van de Britse funkdrummer Malcolm Catto die het genre nieuw leven inblaast en op een interplanetaire reis stuurt onder leiding van David Axelrod, Sun Ra en Ennio Morricone. Dat voorbeeld krijgt navolging in twee min of meer obscure releases. Duitser Karl Hector was tot nu enkel bekend van een 12 inch uit 1996 met The Funk Pilots. De man houdt er blijkbaar een onblusbare liefde voor Afrikaanse muziek op na en dan vooral voor afrobeat en ethio jazz. In combinatie met Jan Weissenfeldt van The Poets Of Rythm levert dat een plaat op die helemaal de geest van The Heliocentrics ademt, zij het net dat tikje minder vernieuwend. De 19 tracks, 45 minuten lang (of kort, zo u wilt), vormen één klanktapijt. Het recept ziet er als volgt uit: je gooit Sun Ra, James Brown, Fela Kuti, Mulatu Astatke en Can in één pot, je gooit er traditionele Afrikaanse geluidjes bovenop, je kneedt en ontleedt tegelijk en maakt er een trippy en psychedelisch stoofpotje van. Dit is muziek van de wereld, geen ‘wereldmuziek’.
In eenzelfde categorie en toch helemaal anders is het debuut van The Natural Yogurt Band. Wat te schrijven over die band? Het is volstrekt onduidelijk wie hier achter steekt, en hun label Jazzman Records houdt dat mysterie keurig in stand. Blijft alleen de muziek over, en die is betoverend. Vanaf de eerste noot neemt de plaat je mee naar de psychedelische jaren 1960 en 1970, met funky drumbreaks en hiphop breakbeats, donkere elektrische piano, vibrafoon, verstoorde analoge synthesizers en Braziliaanse cuica. Het klinkt warm en onderaards tegelijk, het speelplezier spat er af en schijnbaar is alles in één take opgenomen. Verrassend en vertrouwd: top!