Sacred Machine

Het New Yorkse trio Ike Yard mocht begin jaren 1980 debuteren met de maxi ‘Night After Night’ op Les Disques Du Crépuscule, gevolgd door een goed onthaalde lp (‘Ike Yard’ alias ‘A Second’) op de Amerikaanse afdeling van Factory Records. Dat zijn mooie geloofsbrieven, maar kort nadien was het al afgelopen. Deze groep zou dus een obscuur snoepje voor de liefhebber van minimal electronics gebleven zijn, ware het niet dat na de eeuwwisseling heruitgaven en een retrospectieve leidden tot hernieuwde interesse. Tal van remixen werden uiteindelijk gevolgd door het onvermijdelijke reünie-album ‘Nord’ (2010). Deze old meets new trend wordt ook op de mini lp ‘Sacred Machine’ doorgezet, want Tropic Of Cancer werkte vocaal mee aan het toegankelijke ‘Tear Drop’. Voor de rest is deze plaat zeker geen snelle of makkelijk verteerbare hap. De roots van Ike Yard liggen in de No Wave, net als bij tijdsgenoten als Dark Day, en onder andere het industrieel aandoende titelnummer schuwt het experiment niet. Tijdens ‘Slaves Of Janet’ is de spreidstand tussen experimenteren en tegelijkertijd naar de clubs lonken, echter pijnlijk voelbaar. Groepen als Death In Vegas hebben evenwel al bewezen dat deze duale aanpak ook boeiende albums kan opleveren. We blijven dus benieuwd of dit op termijn ook voor Ike Yard zal gelden, maar tot nader order keren we liever terug naar hun minder beredeneerde debuutelpee.

tekst:
Peter Vercauteren
beeld:
Ike_Yard_Sacred_Machine
geplaatst:
vr 30 aug 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!