Gecoördineerd door het Maastrichtse Intro in situ heeft het RESONANCE Network in de periode 2010-2014 zich gericht op de productie, presentatie, uitwisseling en de documentatie van hedendaagse Europese sound art. Wat is geluidskunst? Je zou kunnen denken aan werken waarin geluid centraal staat, kunst waarin geluid de belangrijkste rol speelt in het vormen van betekenis of het bevragen van relaties, bijvoorbeeld tussen geluid en ruimte of geluid en werkelijkheid. Maar zo eenduidig blijkt het niet en er worden nog altijd verhitte debatten over de begrenzingen van de discipline gevoerd, merkt Harold Schellinx op in het boek dat rond de RESONANCE-projecten is verschenen. Het blijkt ook uit de projecten zelf, die veertien kunstenaars in opdracht van RESONANCE hebben gemaakt en waarbij ze een grote mate van vrijheid kregen. Een van de voorwaarden was wel dat de werken op verschillende locaties in de deelnemende landen getoond en gehoord moesten kunnen worden. In een paar werken staat het geluid niet centraal, maar is het (slechts) een van de materialen in het gehele werk, zoals bij de ritmische ontploffing van alledaagse voorwerpen van Stefan Roigk, of de draaiende staven in opgegraven materialen van de Noorse Signe Lidén. In de meeste installaties wat daar komen de werken overwegend op neer staat geluid wel centraal: de hangende of gestapelde spelende radios bij Maria Urstad, de gondeltjes met field recordings van Paul Devens, de hangende speakers met gezang en geschreeuw van Paul Bogers en de prachtige geluidsmuur van Esther Venrooy bijvoorbeeld. De bijdrage van de Duitser David Helbich was overigens een performative sound walk, waarbij opgenomen en real time geluiden en een voorgeschreven wandeling en de reële locatie voor diverse botsingen zorgen. Het boek geeft een beeld van de dertien RESONANCE-projecten door middel van interviews die Schellinx de deelnemende kunstenaars heeft afgenomen en die op een speciale site zijn gepubliceerd ten tijde van de projecten. De werken komen nog meer tot leven dankzij goed gekozen fotos en schetsen. Uiteraard zou je het liefst de geluidskunst zien en horen; de uitgave bevat geen cd of dvd, maar verwijzingen naar online film- en geluidsfragmenten worden wel gegeven. Of het RESONANCE Network met de projecten en de documentatie daarvan in onder meer dit boek een goed beeld schetst van de hedendaagse Europese geluidskunst valt te bediscussiëren: al is er een aantal onmisbare namen bij de aangezochte kunstenaars (hoe zijn die geselecteerd?), de dertien werken komen uit slechts zes (deelnemende) landen. Dat doet echter aan het boek als documentatie van een reeks boeiende en kwalitatief goede geluidskunstwerken niets af. RESONANCE. European Sound Art Network 2010-2014 is een fraai verslag, dat middels interviews inzicht geeft in de totstandkoming en de werking van geluidskunst van bovendien een interessant uiteenlopend karakter.