Toen ik in 1977 voor het eerst de snelle song 12XU hoorde, dacht ik dat het een punknummer was. Maar toen ik in maart 1978 het nummer live meemaakte in de Londense 100 Club, ontdekte ik ineens dat Wire helemaal geen gewone punkband was. Dat gevoel werd versterkt door hun fascinerende debuutalbum Pink Flag, waarop intelligente snelle muziek stond die verder ging dan de gemiddelde punksongs uit die tijd. Het is nu 33 jaar en elf albums later en nog steeds staat Wire voor wel doordachte postpunk, die nog altijd boeit en beslist niet gedateerd klinkt. Red Barked Trees is het twaalfde album van Colin Newman, Graham Lewis en Robert Grey (Gotobed). Bruce Gilbert heeft intussen afgehaakt. Wat is het weer een genot om er naar te luisteren. De opener is rustig en bijna poppy, maar als je goed luistert, hoor je dat Wire flink kwaad is in deze fuck-off song. Zo staan er nog wat vrolijk makende poppy nummers op het album. Met als hoogtepunt Clay’, dat onmiskenbaar doet denken aan hun catchy tweede single ‘I Am A Fly’ (uit 1978). Hier tegenover staan enkele stevige songs die uitdragen wat Wire onder (art)punk verstaat. Zoals het schots en scheve A Flat Tent. Of de punkrock song Smash, die in het 21ste eeuwse equivalent van de 100 Club niet zou misstaan. Met dit album bewijst Wire dat mannen van boven de vijftig nog geen ouwe lullen zijn en nog steeds relevante muziek kunnen maken!