Pumice is nog steeds het soloproject van Nieuw-Zeelander Stefan Neville, die ook onder zijn eigen naam al een paar mooie releases heeft gemaakt. Op het nieuwe album van Pumice horen we, zoals we van dit project ondertussen gewoon zijn, opnieuw elf pareltjes van intense schoonheid, al zitten die wel verborgen onder een gruizige laag noise. Onder alle stoorgeluiden en bewuste manipulaties bevinden zich echter hele mooie folky of poppy liedjes, die hun geheimen pas na meerdere beluisteringen prijs geven. Dat de man alweer een ferme stap vooruit zet, hoeft geen betoog. Hij speelt met zijn stem, croont, gromt, spreekt en fluistert naargelang het nummer, ondersteund door zijn gitaar, orgel, percussie, tapes en veel effecten. Variërend van aan Captain Beefheart schatplichtige gitaarkronkels (World With Worms bijvoorbeeld) tot het afsluitende, zeer geslaagde, aan drones verwante Beak Remedy. Daartussen bevinden zich de nodige knutselfolkliedjes in de traditie van Chris Knox (zie ook Tall Dwarfs, wie herinnert ze zich nog? ) en The Kilgours. Diep verdoken in de geluidsmist menen we zelfs flarden doowop en blues te ontwaren. Een groot publiek zal Pumice ook deze keer niet aanspreken, daarvoor verzuipt hij zijn liedjes bewust te veel in een noisebadje. Net dat vinden wij dan weer interessant waardoor we dit de mooiste en meest doorwrochte release van Stefan Neville tot nu toe vinden.