In 1996 begon American Heritage eraan in hun thuisstad Chicago, en bij het verschijnen van hun zesde plaat zou het wel eens kunnen afgelopen zijn. Voor de opvolger van in sludge, mathrock en posthardcorekringen fel gewaardeerde ‘Sedentary’ uit 2011 geeft zanger en gitarist Adam Norden zich nog volledig ingezet maar daar blijft het ook bij. Hij is met de noorderzon vertrokken en laat de resterende leden met een wel zeer onaangenaam gevoel achter. Net een nieuwe plaat en geen mogelijkheid tot toeren omdat de band zijn belangrijkste pion kwijt is. Op zoek gaan naar een waardige vervanger of er maar meteen de brui aan geven?. Een veeg teken is natuurlijk dat de plaat niet alleen slechts een half uurtje duurt. Er zijn slechts zes eigen songs en drie covers, al moeten de songs niet onderdoen voor het beste werk van het kwartet. ‘Eastward Cast The Entrails’ opent en begint met twee minuten superieure mathrock alvorens helemaal los te barsten. ‘Mask Of Lies’, het vijfde nummer, is het eerste dat echt voor volle snelheid gaat. De drie nummers ervoor zijn iets trager, iets meer sludge maar toch steeds heel herkenbaar. ‘Blackbird’ is al net zo fel en laat duidelijk horen dat American Heritage de strijd kan aangaan met Keelhaul. ‘Hürtin Crüe’ (The Descendents), ‘Thirsty And Miserable’ (Black Flag) en ‘Bulletproof Cupid’ (Girls Against Boys) vervolledigen het half uur. De eerste twee worden lekker rommelig erdoor gedraaid, waarbij Norden, zeker in de Black Flag-cover, Lemmy speelt. De afsluiter is een duidelijker herkenbare cover die de eerbied van American Heritage voor Girls Against Boys uit elke noot laat weerklinken. De versie draagt weinig toe aan het origineel, maar met zo’n klasbak is dat ook niet zo gemakkelijk. ‘Prolapse’ is een daarmee toch een waardige afsluiter voor een band wiens einde allicht is beslecht.