De duoplaat die Bruno Heinen en Kristian Borring heeft een titel die weinig te raden over laat. Ze sturen een muzikale postkaart naar de in 1980 overleden meesterlijke pianist Bill Evans. Ze zijn absoluut niet de eersten die een eerbetoon opnemen voor Evans, en ze zullen ook niet de laatsten zijn. Kronos Quartet deed reeds een lovenswaardige inspanning. De in Londen wonende pianist Heinen en de Deense gitarist Borring kozen ervoor om de duetten die Evans pleegde met de gitarist Jim Hall. Piano en gitaar is dan ook zowat het enige dat we te horen krijgen. Mooi, daar niet van, en goed gespeeld maar of we hier nu veel mee aan kunnen is een ander paar mouwen. Voor zover we thuis zijn in het werk van Evans voegt dit duo weinig toe aan de originelen, al slagen ze er wel in om ons voldoende nieuwsgierig te maken naar het origineel nog eens op te duikelen. Daar horen we hier en daar een lichte toets funk de jazz binnen sluipen, terwijl op dit ‘Postcard’ het allemaal veel te gladjes gaat klinken. Gladde jazz die elke grilligheid mist, elke poging tot even een eigen inbreng de kiem smoort. De twee klassiek geschoolde jazzmusici hebben te veel eerbied voor hun grote idool om van zijn werk iets groots te maken.