Na Spritney Bears, Wevie Stonder en Duranduranduran kon Taprikk Sweezee er ook nog wel bij. Al valt deze laatste niet in het rijtje van Cockrockdisco-achtige breakcore pastiches. Breakcore, wat was dat ook alweer? De Duitser Taprikk Sweezee hoeft zijn platencollectie niet te plunderen. Hij houdt het liever origineel door drie gastvocalisten uit te nodigen op deze 12inch. Het zijn E.A.R.L., HBO en Busy die de dikke soul toevoegen op ‘Poly’. Nu-soul, dub(step), avanthop, 8-bit, elektronica; in vier nummers, nee per nummer, weet de Duitser een veelheid aan stijlen samen te voegen. Ja, dat klinkt nogal druk en toch weet hij genoeg ruimte in zijn nummers te houden zodat ze dansbaar en prettig blijven. Soms klinkt het als de vroege Jamie Lidell ergens in een live-optreden als hij zichzelf twaalf keer heeft gesampeld en er vrolijk doorheen zingt. Alleen heeft Taprikk Sweezee alle geluiden minutieus uitgebalanceerd. Het zijn misschien maar vier nummers, maar het is wel een kunststukje dat hij hier aflevert. Het zijn tracks die je gerust tien keer kunt beluisteren zonder dat ze gaan vervelen. Zijn muziek is serieuzer dan zijn naam doet vermoeden.