Er zijn van die groepen die vijf jaar lang elke Belgische parochiezaal platspelen en daarna – niet zonder eerst een dolenthousiast persbericht te hebben rondgestuurd – drie dagen op tournee door Nederland trekken. Niks mis mee en economisch gezien waarschijnlijk zelfs niet onverstandig. White Circle Crime Club is een ander soort groep. Zij bouwen een hut in de Ardennen om daar – zonder verwarming! – hun platen op te nemen die ze vervolgens op hun eigen label uitbrengen. Het soort groep ook dat heel Europa op- en afrijdt naar plaatsen waar een lokale muziekgek een schuur heeft afgehuurd en hen met een ijskast vol koud bier opwacht. In Antwerpen noemen we dat overigens DIY. ‘Pictures Of Stares’ – hun derde alweer – staat vol bezwerende en gedreven rock, van het soort waaraan je op één of andere manier hoort dat ie gemaakt is door gasten die Liars géén moeilijke groep vinden, bij het ontbijt wel eens Lightning Bolt door de stereo jagen, maar net zo goed voor het slapengaan iets van The Beatles neuriën. We lichten er een paar hoogtepunten uit. De fantastische opener ‘The Islanders’ is een op manisch heen- en weer stuiterende gitaren drijvende koorzang, slechts onderbroken door een gruizige lap keyboard. We kunnen geen touw vastknopen aan de tekst, maar er staat iets te gebeuren. En het zou net zo goed een bloedige affaire als een heldendaad kunnen zijn. ‘Mapless’ schippert heen en weer van luie mantra (daar is dat keyboard weer!) naar vuist-in-de-lucht en rellen maar! Drummer Krist Torfs verdient hier overigens een speciale vermelding, want hij speelt zowat heel de plaat lang Keith Moon én Animal van The Muppet Show op een vernederende wijze naar huis. Oòk zeer mooi: de a capella coda die aan het atmosferische ‘Mary The Gun’ gebreid wordt. Maar hét moment van ‘Pictures of Stares’ zit helemaal op het einde van afsluiter ‘Hit Parader’. Net wanneer je verwacht dat het nummer na een lange, hypnotiserend af- en aanrollende intro zijn naam gaat waarmaken middels een knaller van een refrein, klinkt er een understated drumroffeltje en is de plaat voorbij. Schluss. Fini. Bij deze beginnen we over ons eindejaarslijstje na te denken.