‘Petra’ heet Mai Mai Mai’s derde hoofdstuk over de Mediterranee. De titel is het Grieks woord voor steen of gesteente, maar Toni Cutrone’s project lijkt niet begaan met rotsstranden of beeldhouwwerken - hooguit met het lot van de Syrische stad met dezelfde naam. ‘Petra’ klinkt als een groot machinerie dat zich een weg door het grondgesteente heen werkt. Knarsende oscillatoren, boze brom, industriële ritmes met de tred van een zwoegende machine. Piepend en sissend gaat het vooruit, tot een rommelende bas-drone een simpele neergaand thema begint te spelen, en alles haperend tot stilstand komt. Na een tussennummer waarop Cutrone zijn persoonlijke bespiegelingen begeleid met primitieve percussie, is er nog een overstuurde toegift, vernoemd naar de zee zelf. Echo’s van P16.D4 en Le Syndicat, dertig jaar later, via de zongeblakerde kusten van Mare Nostra. Mooi ziet het er in ieder geval uit, eenzijdig wit vinyl met een zeefdruk op de andere zijde.