De drie Duitsers, drummer Benjamin Hintz, bassist Marcel en zanger/gitarist Ralph Schmidt, kondigden in 2014 reeds aan dat ze een punt achter hun band Planks zouden zetten. Privé-aangelegenheden zorgden ervoor dat de mannen te weinig tijd voor de band hadden. Al is dat relatief, want Ralph is alweer actief in het blackmetalgezlschap Ultha. Er is ook nog een andere, net zo legitieme reden, om er een punt achter te zetten. ‘Perished Bodies’ is namelijk het slotstuk van een trilogie, dat begon met ‘The Darkest Of Grays’, hun tweede album. ‘Funeral Mouth’ volgde, waarbij de protagonist van het verhaal na het totale verlies dat werd gedefinieerd in zijn voorganger, probeert om te gaan met pijn en ontzag. Voor het slotstuk zinkt de hoofdpersoon nog dieper in de ellende, tot er zowaar niets meer overblijft. Einde en gedaan. Planks doet dit net als in het verleden gebruikmakend van sludge en postmetal helemaal in de lijn van Isis. Het grootste verschil is eigenlijk dat de Duitsers ook een scheut black metal toevoegen, waardoor de nummers soms net dat tikje logger klinken dan het grote voorbeeld. In ‘Bliss In All Sorrows Found’ gebruikt Ralphe Schmidt cleane zang, maar dat valt een beetje tegen. Wel gelukt is de toevoeging van een vrouwelijke stem, Leonie Marie Löllman van de band Svfffer, aan het nummer ‘She Is Alone’. Haar initieel als een engel klinkende stem geeft het nummer een meerwaarde, net als de extremere regionen die ze samen met Schmidt opzoekt in het tweede deel van het nummer. Door haar stem zorgt ze eigenlijk voor het hoogtepunt van de plaat, die voor het overige zeer degelijke maar weinig vernieuwende postmetal bevat. ‘Perished Bodies’ is een degelijk sluitstuk en afscheid van een band die in zijn genre tot de betere behoorde.