N-Rec is een nieuw Frans labeltje, gerund door Benoît Courribet (muzikaal actief als Cylens) dat met zijn drie eerste releases probeert aan te tonen dat het niet voor één gat te vangen is, maar daar jammer genoeg niet helemaal in slaagt. Het schijfje van Nogray, een choreograaf en componist van videomuziek, is vooral een marteling voor onze oren. Hij werkt voornamelijk met feedback en produceert er dermate hoge tonen mee dat het soms letterlijk pijn aan de oren doet, voor zover veel van de geproduceerde klanken al hoorbaar zijn. Het schijfje bevat acht minimale composities, meestal opgebouwd rond één bepaalde klank, waarmee hij op exploratie gaat. Denk aan gelijkgestemden als Arcane Device en Nakemura, voor wie hier een boodschap aan heeft.
Neen, dan Heller. Deze samenwerking tussen Sébastien Roux (bekend van zijn werk met 12K en Oldine) en Eddie Ladoire (vooral componist van soundtracks voor experimentele films) resulteert in negen miniatuurtjes gevuld met kraakjes en bliepjes, veel stiltes in een bij momenten nauwelijks hoorbaar ambienttapijt. Terwijl Roux zijn gitaarklanken door de computer jaagt, leunt Ladoires bijdrage nauw aan bij de elektro-akoestische scène. Warme, glitchy electronica is het resultaat, aangevuld met subtiele ritmes die nergens een belangrijke rol spelen maar toch duidelijk aanwezig zijn. Net als bij Nogray dienen de oren gespitst tot aan de pijngrens toe om volledig te kunnen genieten.
De interessantste release van dit trio is de aangename compilatie Levitate. Elf nummers die een beeld geven van wat het label ziet als elektronische muziek. Veel clicks en glitches (Pep, Sogar, Cylens) maar ook noisier stukken (E-Di, zijnde Eddie Ladoire, en JPE) én reguliere ambient van zowel Coh als paradepaardje Main. Deze verzameling intrigerende tracks doet de opgelopen oorpijn bij het beluisteren van de andere twee releases meteen vergeten, want hier worden zalvende en oorstrelende klanken voortgebracht. Een verademing is dit schijfje zeker, en heel wat van de aanwezige artiesten nodigen uit tot verdere verkenning van hun oeuvre, en is dat nu net niet de bedoeling van een verzamelplaat?