Bandjes die een stevige portie rock-‘n-rollspleen met een punkinjectie spelen, hoeven niet altijd van over de grote plas te komen. Zo nu en dan staat er namelijk een groepje op in onze contreien dat bewijst dat het ook hier kan. En dan hebben we het niet over het succesverhaal Triggerfinger, maar over het debuterende Paceshifters. De broers Paul en Seb Dokman richtten samen met Koen Klarenbeek in 2008 het trio op, dat zou opereren vanuit Overijssel. In 2009 mag de band, zelfs voor ze een cd uit hebben, mee met Supersuckers voor optredens in Engeland, Duitsland en Zwitserland. En daar houdt het niet op, want ze krijgen de kans de helft van een cd vol te spelen, waarvan de andere helft door diezelfde Supersuckers wordt ingespeeld. Dat die laatste zich wel eens laten verleiden tot onnozele verkleedpartijen en derderangs country vergeten we snel, want Supersuckers kunnen punkrocken als ze willen. En dat doen Paceshifters ook, uiteraard. Dertien songs blikten ze in, en daarvan gaat de grote meerderheid er goed in. De trage nummers mochten er voor ons uit, die zijn te saai. Een gast als Blaine Cartwright (Nashville Pussy) die een woordje plaatst in Hey Judge is uiteraard meegenomen en hun connectie met Supersuckers, die duidelijk een boontje hebben voor de prille kerels van Paceshifters, ook. Nu nog wat groeien, sommige songs iets gebalder maken en hun volgende wordt een knaller van formaat.